Úkraínustríðið hófst fyrir 10 árum með vopnuðu valdaráni Obama stjórnarinnar og samstarfsaðila í NATO, ESB og nýnasistahreyfingum Úkraínu, eftir að stjórn Úkraínu hafnaði aðild að Evrópusambandinu, 21. nóvember, 2013. https://goachronicle.com/musk-says-ukraine-indeed-witnessed-coup-detat-in-2014/
Höfnunin var sjálfstæðisyfirlýsing sem gerði lýðum ljóst að Úkraína ætlaði sér ekki að ganga í Evrópusambandið né heldur NATO. En ESB og Bandaríkin voru búin að vinna lengi að innlimun Úkraínu í ESB og NATO og Bandaríkin búin að fjárfesta 5 milljarða dala í „lýðræði og frelsi Úkraínu“. Bandaríkin og ESB settu því af stað innlimun Úkraínu með vopnavaldi. Árásir valdaránsliðsins stóðu fram í lok febrúar og urðu til þess að lögleg stjórn Úkraínu hraktist frá völdum.
Til þess að fá afsökun fyrir valdaráninu og fela fjöldamorðin fyrirskipuðu leppar Obamastjórnarinnar meðal spilltra stjórnendanna í Kænugarði úkraínsku lögreglunnni, s.k Berkut-sveit, að skjóta á óeirðaseggina, 20. febrúar 2014. Fjölmiðlar vesturlanda þeyttu þá alla áróðurslúðra og sögðu að stjórn Úkraínu fremdi morð á almenningi. Lögreglumennirnir í Berkut-sveitinni voru nýlega dæmdir fyrir skotárásir sem þeim var skipað að framkvæma af spilltum embættismönnum Kænugarðs sem utanríkisráðuneyti Bandaríkjanna stóð á bak við.
Leppstjórnin sem Bandarikin kom til valda með valdaráninu hóf þegar borgarastyrjöld með hernaði gegn rússneskum íbúum landsins. Rússar gerðu 2014 og 2015 samninga (Minsk) við Úkraínumenn, með ábyrgð Þýskalands og fleiri landa ESB, um öryggi og réttindi rússneskra borgara Úkraínu. Þeir samningar voru strax þverbrotnir eins og loforðin um að stækka ekki NATO. Kanslari Þýskalands sagði að aldrei hefði verið meiningin að efna Minsk-samningana. Markmiðið var að vinna tíma til að hervæða Úkraínu fyrir komandi stríð við Rússland. https://www.frjalstland.is/2022/05/05/bloduga-valdaranid-i-ukrainu/
Rússneski herinn kom til varnar Úkraínurússunum í febrúar 2022 en þá var orðið ljóst að NATO og ESB stefndu á frekari hernað. Rússar höfðu þá reynt að friðmælast við Bandaríkin en án árangurs. Rússland og Úkraína sömdu svo um vopnahé strax um vorið 2022 sem Ísrael og Tyrkland miðluðu.
En NATO-talsmenn bönnuðu Kænugarðsstjórninni að staðfesta friðarsamninginn, Boris Johnson fór til Kænugarðs og sagði Zelensky að berjast áfram með hernaðarstuðningi NATO. Úkraínustríðið breyttist þar með úr borgarastyrjöld í árásarstríð NATO gegn Rússlandi sem stendur enn með stuðningi Íslands.
https://www.youtube.com/watch?v=yCh6sbTTnHI
Fjölmiðlum Vesturlanda tókst að leyna hinni raunverulegu ástæðu og atburðarás valdaránsins og ófriðarins. Þegar Krímverjar héldu lýðræðislega þjóðaratkvæðagreiðslu 16.3.2014 og ákváðu að verða aftur hluti af Rússlandi sögðu fjölmiðlarnir að Rússar hefðu „innlimað“ Krím sem er að langmestu byggt Rússum. Meginfjölmiðlarnir þögðu að mestu leyti um stríðið sjálft þar til er Rússlandsher hafði verið egndur með svikum til þess að skerast í leikinn en þá var allt sett í gang til að bera sökina á Rússa.
Almenningur í NATO- og ESB-löndum trúði fjölmiðlafölsununum. Meðal hinna auðtrúa voru íslenskir ráðamenn sem gerðu Ísland aðila að hernaðarrekstrinum og þátttakanda í viðskiptaþvingunum NATO og ESB/EES gegn Rússlandi og vopnaflutningum til Úkraínu. Það tekur langan tíma að byggja upp traust eftir slík mistök og endurreisa mannorð Íslands sem óvopnaðs og friðarboðandi lands.